මිනිසාට ජීවත් වීමට ලැබෙනුයේ එක් වරක් පමණකි. අරමුණක් නැතිව ජීවත් වීම නිසා කටුක වේදනාවන් ඇති නොවන සේ ද නීච හා නොවැදගත් අතීතයක් නිසා ලැජ්ජා වීමට සිදු නොවන සේ ද ඔහු ජීවත් විය යුතු ය. ඔහු මිය යන විට ඔහුට මෙසේ කීමට පුළුවන්කමක් තිබිය යුතු ය. මාගේ මුළු මහත් ජීවිතයත් මුළු මහත් ශක්තියත් ලෝකයේ අතිශයින්ම උදාර හා සුන්දර පරමාර්ථය උදෙසා, එනම් මානව සංහතියට විමුක්තිය ලබා දීමේ සටන උදෙසා කැප කරන ලදි. ජීවත් වීම සඳහා යුහුසුලු විය යුතුය. මන්දයත් හදිසි රෝගාබාධයක් නිසා නිසා හෝ ශෝකාන්විත අනතුරක් විසින් ජීවිතය කෙටි කළ හැකි බැවිනි.”